Pięć Najsilniejszych Psychodelików Na Świecie

Ze wszystkich narkotyków na świecie, naturalnych i syntetycznych, niektóre z tych najpotężniejszych należą do kategorii psychodelików. Jeśli czytasz ten artykuł, prawdopodobnie masz podstawową wiedzę na temat substancji psychodelicznych. Ale czy wiesz, jak różnią się między sobą pod względem mocy?

Chociaż każda z nich jest bez wątpienia wyjątkowa, poniżej klasyfikujemy 5 najsilniejszych substancji psychodelicznych na świecie. Przyglądniemy się ich efektom, aby dać Ci wyobrażenie o tym, jak potężne – i różnorodne – może być każde z tych narkotykowych doświadczeń.

LSD

Nawet osoby, które nie zażywają narkotyków, znają słowo LSD (dietyloamid kwasu lizergowego). LSD powstało w 1938 roku, kiedy Albert Hofmann po raz pierwszy je zsyntetyzował. Początkowo LSD było używane jako eksperymentalny narkotyk w badaniach wojskowych. W tamtym czasie celem było sprawdzenie, czy może ono w jakikolwiek sposób służyć jako środek zwiększający wydajność żołnierzy.

W latach 60-tych i 70-tych XX wieku LSD zyskało popularność jako narkotyk rekreacyjny. W połowie lat siedemdziesiątych jego popularność zaczęła się zmniejszać, ale do dziś jest używany do celów zmieniających świadomość.

LSD jest uważane za jeden z najsilniejszych psychodelików. Przy stężeniach wynoszących zaledwie 25 mikrogramów użytkownicy zgłaszają, że czują się jakby byli na innym poziomie egzystencji. LSD jest zwykle spożywane w postaci małego kawałka rozpuszczalnego papierka, który umieszcza się pod językiem. Inną opcją jest umieszczenie kropli LSD tuż pod językiem za pomocą pipety.

Jeśli chodzi o odczuwalny efekt, LSD wywołuje silne halucynacje i efekty akustyczne. Przy mniejszych dawkach halucynacje nie są w pełni rozwinięte, a użytkownicy mogą odczuwać ogólną euforię i wyostrzenie zmysłów podobne do doświadczeń psylocybiny z grzybków halucynków. Wiadomo natomiast, że w większych dawkach LSD prowadzi do przytłaczających, a czasem nawet przerażających przeżyć. Ludzie, którzy przyjmują bohaterskie dawki LSD, mówią o tym, że są uwięzieni we własnych myślach podczas kulminacyjnej podróży.

Chociaż badania wykazują, że LSD może prowadzić do zwiększonej zdolności introspekcji, jest ono również znane z wywoływania nudności i zmniejszenia sprawności ruchowej, zwłaszcza gdy jest przyjmowane razem z innymi substancjami. Jednak nie uzależnia chemicznie.

DMT

Jeśli masz styczność z DMT po raz pierwszy, ważne jest, aby wiedzieć, że istnieją dwa rodzaje: N,N-dimetylotryptamina (DMT) i 5-metoksy-N,N-dimetylotryptamina (5-MeO-DMT). Ten pierwszy jest cząsteczką występującą w różnych gatunkach roślin i zwierząt i jednym z głównych składników wywaru Ayahuasca. DMT może być również syntetycznie wytwarzane w laboratorium i jest często waporyzowane podczas krótkiej, ale niezwykle intensywnej podróży.

Drugi gatunek, 5-MeO-DMT, jest rzadszą formą, rzadziej spotykaną w przyrodzie. Podobnie jak pierwszy rodzaj, DMT jest używane w rytualnych i ceremonialnych settingach. We współczesnej praktyce klinicznej stosuje się je zazwyczaj w skojarzeniu z ibogainą w badaniach nad uzależnieniem.

Nie bez powodu DMT jest numerem dwa na tej liście. Podobnie jak LSD, jest uważane za jeden z najsilniejszych psychodelików, jeśli nie za najsilniejszy psychodelik znany ludzkości. I chociaż, jak wiadomo, nie uzależnia, istnieje duże prawdopodobieństwo doświadczenia traumatycznego przeżycia.

Podobnie jak w przypadku każdej innej potężnej substancji, działanie DMT może się różnić w zależności od dawki. Przy najmniejszej dawce N,N-dimetylotryptaminy, użytkownicy, zarówno z otwartymi, jak i zamkniętymi oczami, doświadczą silnych, wyraźnych halucynacji. W dużych dawkach DMT rzekomo ma zdolność wywoływania u użytkowników wrażenia, że znajdują się w zupełnie innym wszechświecie. Niektórzy twierdzą nawet, że mają zdolność porozumiewania się z istotami nadprzyrodzonymi.

Jeśli chodzi o 5-MeO-DMT, efekt jest jeszcze bardziej dramatyczny. Niektórzy użytkownicy porównują je z doświadczeniem bliskiej śmierci, ale nadal potrzeba wielu badań nad tym związkiem, aby zrozumieć jego pełne działanie farmakologiczne.

Meskalina

Ci, którzy czytali „Nauki Don Juana”, prawdopodobnie znają meskalinę. Dzięki tej książce ten psychodelik na bazie kaktusa ewoluował od substancji znanej wyłącznie w Ameryce Środkowej i Południowej do znanej również w Europie i Ameryce Północnej.

Meskalina występuje w kaktusach takich jak Peyote, San Pedro i Bolivian Torch. Zwykle jest porównywana z grzybami psylocybinowymi, ale mówi się, że ma silniejszego „kopa”. W przeciwieństwie do tripu psylocybinowego, użytkownicy twierdzą, że meskalina (w najlepszy możliwy sposób) wywołuje głębsze poczucie oddzielenia umysłu od ciała.

Podobnie jak w przypadku DMT, meskalina może powodować zaburzenia funkcji wzrokowych, umysłowych i dźwiękowych. Obejmuje to zarówno halucynacje przy oczach otwartych, jak i zamkniętych. Meskalinowy haj wiąże się również z introspekcją i myśleniem filozoficznym. I chociaż myśli te szybko się pojawiają i znikają, uważa się, że jest to idealna substancja do odkrywania duchowych jaskiń.

Zaleca się przyjmowanie meskaliny w dużych, otwartych przestrzeniach. W ograniczonych pomieszczeniach użytkownicy mają tendencję do odczuwania osaczenia.

Szałwia

Może brzmi to dosyć niewiarygodnie i nieprawdopodobnie, ale szałwia (znana również jako szałwia aztecka lub szałwia) jest niezwykle potężnym psychodelicznym środkiem, który jest również bardzo dostępny. W przeciwieństwie do marihuany, szałwia jest wszędzie legalna i łatwo dostępna, a nawet rośnie w wielu przydomowych ogródkach.

Roślina ta, pochodząca z gór meksykańskiego Oaxaca, jest zwykle palona jak konopie indyjskie, ale jej działanie jest bardziej podobne do LSD i ecstasy, choć w ostatecznym rozrachunku są one bardzo różne. Już po kilku buchach poczujesz efekt, a nawet jeśli nie potrwa długo, będzie on niezwykle silny.

To, co odróżnia szałwię od innych substancji psychodelicznych z tej listy, to często opisywany jako mniej przyjemny haj. Poza spodziewanymi halucynacjami i oderwaniem się od rzeczywistości, użytkownicy odczuwają, że zmierzają ku czemuś lub poruszają się z dużą prędkością. Halucynogenne działanie szałwii jest bardziej transowe, co może powodować silne nieprzyjemne uczucie. Często występuje również dysforia, znana również jako głęboki stan dyskomfortu.

Jeśli jeszcze nigdy nie spożywałeś psychodelików, a zwłaszcza szałwii, to obchodź się z nią ostrożnie. Pomimo pozornie niegroźnego wyglądu, nie należy jej lekceważyć.

MDMA

Nie bez powodu MDMA jest ostatnią substancją na tej liście. Dzieje się tak głównie dlatego, że nie jest uważane za klasyczny lek psychodeliczny. Niektórzy uznaliby to za środek pobudzający, chociaż w rzeczywistości jest to trochę i tym i tym.

W dzisiejszych czasach MDMA jest powszechnie znane jako Molly lub ecstasy, gdy jest spożywane w postaci tabletek. Powstało w 1912 roku, kiedy to ecstasy opracowano do celów terapeutycznych, ale zyskało ono popularność w latach 60-tych i 70-tych XX wieku i jest nadal bardzo popularne.

Co również odróżnia tę substancję od innych psychodelików z tej listy, to fakt, że MDMA w umiarkowanych dawkach nie wywołuje halucynacji. Wręcz przeciwnie, wywiera ono znaczący wpływ na nasze emocje, powodując wzruszenie i euforię lub ekstazę – stąd nazwa „ecstasy”. Uczucia szczęścia i empatii wzrastają, a najmniejszy dotyk fizyczny może być odczuwalny elektrycznie. Wszystko wydaje się być na szczycie, łącznie ze zmysłem wzroku i słuchu.

Jeśli narkotyk ten jest przyjmowany w większych dawkach, może powodować intensywne halucynacje graniczące z epizodem psychotycznym. Pod tym względem ocenia się go jako znacznie silniejszą substancję w porównaniu z innymi znanymi psychodelikami.

W tym kontekście należy również zwrócić uwagę na potencjalnie ryzykowne, a nawet śmiertelne konsekwencje MDMA. Użytkownicy mogą odczuwać podwyższone ciśnienie krwi, zwiększoną akcję serca i podwyższoną temperaturę ciała, dlatego wiele osób zażywających MDMA odczuwa potrzebę ciągłego picia. Inni mogą doświadczać zgrzytania zębami i zaciskania szczęki. W najgorszym wypadku większe dawki mogą spowodować drgawki, a nawet śmierć.

Mentalnie MDMA po osiągnięciu szczytowego efektu może doprowadzić do ciężkiego doła w ciągu kilku dni. Ponadto ci, którzy regularnie je zażywają, twierdzą, że doświadczają głębokiego zmęczenia, a niekiedy epizodów depresji. Krótko mówiąc: uważaj z dawkowaniem MDMA. Jeśli jest przyjmowane w umiarkowanej dawce, jego efekt jest odpowiednio słabszy.

Nie Wszystkie Psychodeliki Są Takie Same

Teraz, gdy jesteś już zaznajomiony z efektami i ogólnymi cechami 5 najsilniejszych psychodelików, oczywiste jest, że każdy z nich oferuje niezależne doświadczenie. Nawet jeśli każda substancja na tej liście jest znana ze swojej mocy, efekt każdej z nich jest znacznie inny.

Jeśli zamierzasz eksperymentować z którąkolwiek z tych substancji, zachowaj należytą ostrożność. Set i Setting są kluczowymi aspektami doświadczenia psychodelicznego i mogą znacznie przyczynić się do zwiększenia skuteczności każdej substancji. Być może najważniejsze jest to, że powinieneś zacząć od małej dawki substancji i zobaczyć, jak sobie z nią poradzisz, zanim zwiększysz dawkę.

Psychodeliki nie muszą wywoływać koszmarnych przeżyć – wręcz przeciwnie! Doświadczenie może być pouczające i oczyszczające. Wszystkiego negatywnego można uniknąć, jeśli zachowuje się umiar i należytą ostrożność.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Time limit exceeded. Please complete the captcha once again.